Rimini en 100 jaar Federico Fellini.
“Rimini è una dimensione della memoria”**, zei Federico Fellini van de stad waar hij op 20 januari 1920 werd geboren. Ondanks dat hij in 1939 in Rome ging wonen, bleef Rimini zijn thuis, zijn lievelingsstad. Zo vaak hij kon was hij met zijn Giulietta in Rimini te vinden, wandelend langs de boulevard. Hij vereeuwigde de stad, de inwoners en de gehele vallei van de rivier Marecchia in vele van zijn films.
Op 20 januari 2020 is het dus 100 jaar geleden, dat deze beroemde filmmaker-regisseur in Rimini werd geboren. De stad eert hem door middel van evenementen, concerten en tentoonstellingen. Met als sluitstuk aan het einde van het jaar de opening van een internationaal museum, dat wordt opgedragen aan zijn werk.
Een route door de stad brengt je langs vele door Fellini geliefde plekken en gebouwen.
Om te beginnen op de Piazza Cavour waar het prachtig gerestaureerde theater Galli is te vinden. Dit theater werd nagebouwd in Cinecittà voor de film Amarcord. Amarcord is Romagnools dialect voor “io mi ricordo” ik herinner mij. Deze film werd gedraaid in 1973 en is een ode aan het Romagna in de jaren dertig van de vorige eeuw. Fellini verwerkte er zijn jeugdherinneringen in, het facisme, zijn beste vriend Luigi Berzi (Titta) en vele bijzondere personages uit zijn geboorteplaats. Op Piazza Cavour ligt ook het Palazzo dell’ Arengo, een majestueus gebouw in romaans-gotische stijl met een mooie trappartij aan de voorzijde. Deze trappen deden in de film dienst als achtergrond voor de fascistische beweging.
Op hetzelfde plein staat de Fontana della Pigna, een fontein die in de film te zien is terwijl een pauw erop zit.
Vanaf de Piazza volg je de route in de richting van de Via Gambalunga. Daar staat op nummer 27 het Palazzo Gambalunga, nu in gebruik als stadsbibliotheek, maar in Fellini’s tijd het Gymnasium. Een eindje verder, op de Corso Augusto, vind je het Palazzo Valloni, een neoclassicistisch gebouw met een Liberty gevel. Daarin bevindt zich de Cinema Fulgor; de bioscoop waar Fellini zijn eerste film zag en waar zijn liefde voor de film werd geboren. In Amarcord vereeuwigde hij de filmzaal als de plek waar zijn vriend Titta de mooie Gradisca probeert te verleiden. Fulgor is volledig gerestaureerd en is trots op zijn beroemde toeschouwer.
Vervolgens loop je de straat uit en over de Ponte Tiberio bereik je de Borgo San Giuliano, het oorspronkelijke visserskwartier van de stad. In de film rijden de auto’s van de Mille Miglia over deze brug.
In de Borgo is het leuk slenteren door de nauwe straatjes en langs de kleurrijke huisjes. Veel gevels zijn beschilderd met figuren uit diverse films. Zo tref je er bijvoorbeeld een afbeelding van de kus van Marcello Mastroianni en Anita Ekberg en Fellini terwijl hij regisseert. De Borgo ademt een magische atmosfeer met zijn labyrint van straatjes.
De route in de voetsporen van Fellini gaat verder in de richting van de zee en de woningen waar Federico en zijn familie leefden; het roze gebouw aan de Via Dardanelli nummer 10, waar hij werd geboren en Palazzo Ceschina de cineteca comunale. Verder richting strand, dat werd vereeuwigd door de cabines in de film “La città delle Donne”, bereik je tenslotte het Grand Hotel, waar Fellini verbleef in kamer 316 iedere keer als hij terugkeerde naar zijn geboortestad. Het restaurant van het hotel, La Dolce Vita genoemd, serveert een menu met gerechten waar Fellini van hield.
Volg de Viale Principe Amadeo tot aan het treinstation, dat vaak te zien is in de films; zoals in I Vitelloni, Amarcord en in I Clowns. Een paar passen van het station vandaan ligt in de Via Roma op nummer 41 het huis van Luigi Benzi, Fellini’s jeugdvriend Titta.
Tenslotte kun je een bezoek brengen aan het kerkhof waar direct naast de ingang de graven van Federico Fellini en zijn vrouw Giulietta Masina zich bevinden. De graven worden gesierd door een bronzen werk van Arnaldo Pomodoro dat de voorsteven van een schip weergeeft, wijzend richting hemel en dat herinnert aan de transatlantische Rex uit de film Amarcord.
** Una dimensione della memoria: In de natuurkunde wordt het woord dimensie gebruikt om een grootheid aan te duiden, die kan bestaan uit bijvoorbeeld lengte, tijd, massa en temperatuur. Fellini voegde daar een dimensie aan toe, namelijk het geheugen.
