Pastapiu

Bezoek aan het gemeentehuis

Nauwelijks een jaar na onze emigratie krijgen wij van de AOW-verstrekker in Nederland, de SVB, een brief waarin wordt gevraagd om door een bevoegde instantie in Italië te laten bevestigen dat we nog tot de levenden behoren. Een reden dus om weer eens een bezoek te brengen aan het gemeentehuis van onze woonplaats. Ondanks de quarantaine maatregelen, die heel Italië in de ban hebben, krijgen wij na een telefonisch verzoek, toestemming om op het gemeentehuis te verschijnen. Tijdens de rit omhoog door het kronkelende, smalle straatje richting gemeentehuis zien wij slechts twee levende zielen; een mevrouw die haar hondje uitlaat.

Op de zware, massief houten antieke deur van het gemeentehuis hangt een papier waarop beperkte openingstijden worden aangekondigd. Binnen ruikt het naar papier en inkt met vaag een zweem van koude sigarettenrook. 

Na een klop op zijn deur vraagt Michele, de ragioniere, om een ogenblik geduld. We horen schuiven van stoelen en geritsel van documenten. Aan zijn vriendelijk “avanti” voegt hij toe dat er slechts één persoon wordt toegelaten in zijn kantoor. Het zijn regels, zegt hij verontschuldigend. Aangezien ik met de bewuste brief in mijn handen sta, ga ik dus alleen het kantoor binnen, Jos achterlatend in de hal. Het kantoor van Michele is niet echt veranderd ten opzichte van vorig jaar. Het geschuif dat in de hal hoorbaar was had te maken met het weghalen van een van de twee stoelen die normaliter vóór zijn bureau staan. Hij had hem naar een hoek van de kamer verplaatst en de overblijvende stoel zodanig geplaatst, dat hij ruim een meter van zijn bureau verwijderd stond. Coronamaatregelen!

De brief, die gelukkig tweetalig is, wordt door onze ragioniere met enige argwaan bekeken. Zoiets heeft hij nog nooit aan de hand gehad, geeft hij eerlijk toe. Van een afstand probeer ik hem te wijzen dat alleen vraag 6 voor de Italiaanse instantie van toepassing is. Na een keer of zes “allora” te hebben verzucht, heeft hij het begrepen; hij zet kruisjes in de daartoe bestemde hokjes en rommelt tussen een stuk of 15 stempels die op zijn bureau liggen totdat hij de juiste gevonden heeft. Met een zwierig gebaar drukt hij de stempel op het papier en plaatst zijn handtekening op de daarvoor bestemde plek. Klaar! Legeskosten voor deze ambtelijke handeling: € 0,41.