De verdwenen heilige.
Opeens was daar die lege nis in de muur. De heilige Christoffel in terracotta uitvoering, die sinds ongeveer een eeuw in deze nis woonde, was verdwenen. Buurman Beppe, helemaal overstuur, vertelde druk gesticulerend dat de heilige al op zijn plek stond toen hij, Beppe dus, een kind was. Bijna dagelijks bezocht hij hem en offerde een bloem. En hij was niet de enige. Regelmatig stonden er verse bloemen bij het beeld. En nu was het onmogelijke gebeurd; Sint Christoffel was door een of andere onverlaat meegenomen, gestolen! Het verdriet om dit verlies was Beppe aan te zien.
Peter, een Nederlandse vriend die op dat moment op bezoek was, had echt met Beppe te doen en ging op onderzoek uit. En kijk daar, boven aan de trap die naar het huis van de nieuwe buurvrouw leidt, lag Christoffel tamelijk gehavend op een zij. Peter raapte de scherven bijeen en bracht ze naar Beppe.
Een dag later stond het beeld weer op zijn plek, weliswaar een beetje scheef aan elkaar gelijmd, maar toch, hij was er weer. Buurman, zielsgelukkig, bracht weer dagelijks een vers bloemetje naar de nis in de muur. Beppe’s vreugde was van korte duur. Ongeveer een week later was de nis weer leeg en ditmaal was het beeld onvindbaar. Deze keer had de nieuwe buurvrouw het beeld van de aardbodem doen verdwijnen, of misschien wel in duizend stukjes ín de aardbodem doen verdwijnen.
Onze vermoedens bleken waar. De nieuwe buurvrouw, sinds enkele weken eigenaar van het huis boven de muur met de nis, verkondigde aan iedereen die maar wilde luisteren dat ook de muur in haar bezit was.
Die muur is van mij en ik doe ermee wat ik wil, was haar gevleugelde uitspraak. Beppe kookte inmiddels van woede en riep luidkeels dat hij haar als welkomstcadeau verse tomaten en eieren had gegeven en dat hij dat nooit meer zou doen. Hoor je me, nooit meer, zei hij ziedend tegen mij, terwijl zijn gebit bij ieder woord klapperde.
Ondertussen ging de nieuwe buurvrouw door met roepen dat die muur haar eigendom is en ze propte een brievenbus in de nis. Geen gezicht natuurlijk, maar ja met je eigen muur doe je wat je wilt, toch?
De verdwenen heilige van Casantino was inmiddels het gesprek van de dag in ons dorp en zo kwam het ook ter ore van de burgemeester, die de nieuwe buurvrouw ontbood voor een gesprek. Op zijn rustige, diplomatieke manier bracht hij haar aan het verstand dat de muur toch écht eigendom is van de gemeente en dat het laten verdwijnen van een beeld niet alleen diefstal is maar vooral ook een aanslag op de plaatselijke cultuur. En het zetten van een brievenbus op de plek van de heilige is niet geoorloofd. Zo komt het dat de nis in de muur leeg is en Beppe en de nieuwe buurvrouw aartsvijanden zijn… én dat de brievenbus aan het toegangspoortje naar het huis is bevestigd.
